🦁 Jeden Z Uczniów Klasy 7 Postanowił Sprawdzić

Zadanie nr 1 odpowiednia kolejność: BECAD Zadanie nr 2 FF Zadanie nr 3 D Zadanie nr 4 B Zadanie nr 5 PP Zadanie nr 6 Teza: Petroniusz był skutecznym mówcą. Przykładowy argument: a) Petroniusz uniknął gniewu cezara, mimo że skrytykował słabość jego poezji, przekonując, że Neron jako wybitny poeta mógłby pisać lepsze wiersze. b) Petroniusz skutecznie przekonał/namówił Nerona do sprowadzenia Ligii na królewski dwór i przekazania jej Winicjuszowi. Przykładowa odpowiedź: „Kamienie na szaniec” Zośka i/lub Alek Bohater/bohaterowie musieli stawić czoła policji gestapo, by uwolnić przyjaciela Rudego, przewożonego z jednego więzienia do drugiego. Narażali przy tym swoje życie. Zadanie nr 7 Przykładowa odpowiedź: Telimena z utworu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza bardziej zasługiwałaby na tytuł arbiter elegantiarum. Uważam tak, ponieważ była elokwentna, obyta w świecie – bywała na przykład we Włoszech, znała się na sztuce, co widać w jej rozmowach z hrabią (rozmowa o rysunkach hrabi i świadczące o znawstwie komentarze Telimeny). Zadanie nr 8 tytuł: „Artysta” Przykładowa odpowiedź: a) Postawa koguta przypomina postawę Nerona, ponieważ zarówno jeden, jak i drugi bohater mieli wielkie ambicje i uważali się za wspaniałych artystów, a w rzeczywistości nimi nie byli. Neron tworzył słabą poezję, a kogut udawał lwa, którym nie był. b) Postawa koguta nie przypomina postawy Nerona, ponieważ Neron jednak tworzył teksty (coś tworzył), a kogut tylko udawał kogoś kim nie był. Zadanie nr 9 B Zadanie nr 10 FP Zadanie nr 11 B Zadanie nr 12 Przykładowa odpowiedź: Element graficzny nr 1 rzymskie koloseum, „Quo vadis”, akcja powieści dzieje się w starożytnym Rzymie; Element graficzny nr 2 latarnia morska, „Latarnik”, główny bohater noweli pracuje w latarni lub książka „Pan Tadeusz” , w której zaczytał się bohater noweli i przez to stracił pracę. Zadanie nr 13 Tematem tekstu Małgorzaty Smoczyńskiej jest pasja/ hobby/ są zainteresowania. Autorka skupia się na znaczeniu słowa pasja (wyjaśnia je) oraz podaje liczne przykłady pasji/hobby w ludzkim życiu i dochodzi do wniosku, że dzięki życiu zgodnym z pasją jesteśmy ciekawszymi ludźmi,a nasze życie nabiera sensu i celu. Zadanie nr 14 FF Zadanie nr 15 D Zadanie nr 16 PP Zadanie nr 17 pytanie: Czy pasja nadaje cel i sens naszemu życiu? Przykładowa odpowiedź: Uważam, że pasja nadaje cel i sens naszemu życiu, ponieważ dzięki niej rozwijamy się wewnętrznie, poszerzamy swoje doświadczenia, uczymy się nowych rzeczy. Dzięki życiu zgodnym z pasją jesteśmy bardziej z niego zadowoleni. Podczas realizacji pasji nawiązujemy też często przyjaźnie, spotykając ludzi podobnych do nas. Zadanie nr 18 BC B Zadanie nr 19 D Zadanie nr 20 C Zadanie nr 21 Szanowni /Drodzy Mieszkańcy! Zachęcamy do udziału w spotkaniu z (imię i nazwisko osoby z niecodzienną pasją) np. Markiem Kamińskim, pasjonatem ekstremalnych podróży, zdobywcą obu biegunów. Podczas spotkania będzie można wysłuchać ciekawych opowieści z podróży, a także nabyć książkę z autografem autora. Spotkanie odbędzie się dnia 2020 r. o godzinie w Domu Kultury „Pod Akacją” w Lublinie. Zapraszamy serdecznie do przybycia na to niecodzienne wydarzenie. Dyrektor Domu Kultury „Pod Akacją” Jan Kowalski - Tegoroczny egzamin poziomem trudności przypominał egzamin z zeszłego roku. Jednym z tekstów był fragment lektury obowiązkowej "Quo vadis" H. Sienkiewicza, z którym uczniowie nie powinni mieć większych problemów, bo jest to ważna i szeroko omawiana lektura. Zaskoczeniem dla niektórych być może był fragment "Artysty" S. Mrożka, lektury niewielkich rozmiarów, omawianej zwykle w 7. klasie – zauważa Anna Janiszewska-Koper, polonistka z MSP „Paderewski”. - Bardzo łatwym zadaniem było to z elementem graficznym na torbie reklamowej z okazji Światowego Dnia Książki. Uczniowie z pewnością nie mieli problemu ze wskazaniem elementów graficznych nawiązujących do konkretnych utworów Sienkiewicza. - Dużą trudność mogło sprawić zadanie dotyczące typu orzeczenia zawartego w zdaniu. Mieliśmy tu do czynienia z orzeczeniem imiennym, a jest to zagadnienie, które nie jest zawarte w podstawie programowej dla klas 4-8 – dodaje Elżbieta Nazaruk, polonistka z MSP „Paderewski”. - Podobnie jak w zeszłym roku na egzaminie było mało zadań z gramatyki, a wiele nawiązań do lektur obowiązkowych. Uczniowie musieli także niejednokrotnie wykazać się umiejętnością argumentowania swojego zdania. Międzynarodowa Szkoła Podstawowa Paderewski to jedyna w Lublinie autoryzowana szkoła IB PYP (International Baccalaureate Primary Years Programme). Kształci świadomych i odpowiedzialnych obywateli świata, zgodnie z międzynarodowymi standardami edukacji. Szkoła dba o edukację swoich uczniów w każdej sytuacji – nie tylko stacjonarnie, ale także bez problemu wykorzystuje narzędzia do nauczania online. Już następnego dnia po odwołaniu przez MEN zajęć stacjonarnych, zapewniła swoim uczniom kontynuację edukacji online na niezmiennie wysokim poziomie. Dzięki temu program realizowany był bez żadnych opóźnień i cała sytuacja epidemiologiczna nie wpłynęła na jakość przygotowania uczniów do egzaminów. Co roku MSP Paderewski uzyskuje bardzo dobre wyniki z egzaminu ósmoklasisty, a jednocześnie dba o rozwój emocjonalny i społeczny uczniów oraz rozwija ich dodatkowe talenty – trzymamy kciuki za tegoroczne wyniki. Nauczyciele i uczniowie SP Paderewski mają za sobą trzy miesiące zdalnego nauczania. To był trudny czas, pełen nowych wyzwań i nieustannej pracy nad udoskonalaniem zdalnej formy edukacji. Każdego dnia starali się sprostać oczekiwaniom uczniów i rodziców, udowadniając, że edukację można realizować na najwyższym poziomie, również zdalnie. Trud i wysiłek nauczycieli Paderewskiego docenili zarówno uczniowie jak i rodzice, co potwierdzają wyniki ankiet przeprowadzonych wśród rodziców oraz maile z podziękowaniami.

Rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 8 września 2023 r. w sprawie określenia wzoru umowy przekazania na własność komputera przenośnego typu laptop rodzicowi ucznia klasy objętej wsparciem – Dzienniku Ustaw z 2023 r. poz. 1838. Rozporządzenia weszły w życie z dniem 9 września 2023 r. ^{obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Natalia Kabakowa (ur. 2004) – rosyjska naśladowczyni Columbine, która 21 marca 2018 roku postrzeliła 7 osób z jej klasy w szkole w Szadryńsku. Po ataku została obezwładniona przez resztę uczniów i zatrzymana przez policję; w ataku uczestniczyły również dwie inne dziewczyny, w tym siostra Natalii. Kabakowa nie była sądzona przez jej wiek (13 lat) w momencie ataku i za jej czyny konsekwencje ponieśli jej rodzice. Życiorys Kabakowa urodziła się w 2004 roku w dobrze prosperującej rodzinie. Rodzice jednak często się kłócili i czasami, pomimo ogólnego dobrego dbania o Nataszę i jej rodzeństwo, także źle odnosili się wobec niej podczas tychże kłótni. Jej rodzice wzięli rozwód kiedy miała 10 lub 11 lat. Natalia zaczęła uczęszczać do gimnazjum łączonego ze szkołą średnią nr 15 w Szadryńsku jako nastolatka. W szkole była znana wśród jej rówieśników jako cicha i spokojna dziewczyna, która często bywała przygnębiona, ale potrafiła być koleżeńska. Wyjawiała jednak zachowania, które wydawały się dziwne lub niepokojące dla rówieśników jak rysowanie swastyk na jej rękach. Natasza i jej siostra Anna zaczęły być jednak w późniejszym okresie prześladowane w szkole przez rówieśników ze względu na lekko wycofany charakter. Poza tym, Natasza na krótko przed atakiem powróciła do szkoły po dużej nieobecności i przez pewien czas była uczona w domu. Po rozwodzie rodziców zamieszkała razem z jej dziadkami. Broń pneumatyczną (rewolwer śrutowy) posiadała od co najmniej dwóch lat przed atakiem; zamówiła go przez internet w sklepie online z militariami. Drugi nabyła dzień przed atakiem, dzięki jej ojcu, który tego dnia kupił jej dawno obiecany prezent, którym miał być właśnie rewolwer pneumatyczny. Nie wiadomo czy jej ojciec wiedział, że córka posiada już jeden taki rewolwer i czy zdawał sobie sprawę z jej stanu psychicznego. Dzień przed atakiem spędziła większość czasu z ojcem, który przyjechał ją odwiedzić. Atak miała planować, wraz z siostrą Anną i koleżanką Walentiną, co najmniej od kilku tygodni przed atakiem, a przygotowywać zaczęła się kilka dni wcześniej. Po ataku Natalii i dwóch pozostałych dziewczyn, jej rodzice powiedzieli w wywiadzie, że biorą na siebie pełną odpowiedzialność za to co się wydarzyło, że przegapili ważne okresy w jej życiu, w których nie radziła sobie zbyt dobrze i przyznali się do zaniedbań w wychowywaniu. Wyrazili przykrość z powodu jej ataku i powiedzieli, że są załamani. Natasza przeniosła się do innej z miejscowości w obwodzie kurgańskim w następstwie jej ataku, możliwe, że zmieniła tożsamość. Nie wyciągnięto wobec niej żadnych konsekwencji prócz skierowania na leczenie psychiatryczne, które jednak ukończyła niedługo później. Jej siostra została od niej oddzielona, ale jej dokładne losy nie są znane, natomiast inna koleżanka dalej chodziła do szkoły w Szadryńsku i ostatecznie ją ukończyła. Przebieg Natasza i jej koleżanki pojawiły się przed szkołą wcześnie rano (dokładna godzina rozpoczęcia ataku nie jest znana) i weszły do niej wejściem znajdującym się z boku, które nie posiadało wykrywacza metalu. Na przerwie przed lekcją geografii koleżanka Nataszy, Walentina, powiedziała nauczycielowi, że źle się czuje i musi iść do gabinetu szkolnego lekarza. Nauczyciel tak też postąpił, ale kiedy zaczął się dopytywać co jej się dzieje, Walentina zaczęła się wymawiać, przedłużać rozmowę i mówić nie na temat. Jej rolą w ataku było odwrócenie uwagi nauczycieli od strzelaniny. Kiedy wybił dzwonek na lekcje, uczniowie pojawili się już w klasie i czekali na powrót nauczyciela. Wówczas Natasza weszła do klasy z rewolwerem, a jej siostra Anna zabarykadowała samą sobą drzwi od klasy, by uczniowie nie mogli uciec przed strzelczynią. Natasza wyjęła rewolwer, krzycząc: To za Anię! (prawdopodobnie chodziło o odwet za jej prześladowanie) i zaczęła strzelać w stronę jej rówieśników. W tym momencie znajdujący się w gabinecie lekarskim nauczyciel usłyszał strzały i krzyki, ale Walentina próbowała go dezinformować, mówiąc, że to wygłupy klasowe. W końcu nauczyciel jednak siłą rzeczy postanowił sprawdzić sytuację. Natalia raniła 7 osób z jej wiatrówki, w tym 6 uczniów lekko i 1 ucznia bardzo ciężko - w skroń. W końcu uczniowie rzucili się na Natalię i zdołali ją obezwładnić, pomógł im w tym nauczyciel, który wbiegł wówczas do klasy. Wkrótce na miejsce przybyła milicja i zatrzymała wszystkie powiązane z atakiem szkolnym dziewczyny. Motywy Motywem ataku Nataszy i koleżanek najwidoczniej była zemsta za prześladowanie w szkole. Natasza i Ania były bardzo prześladowane w szkole i wyśmiewane ze względu na ich nieśmiałość. Często dostawało się też Walentinie, która akceptowała Nataszę i Annę, co nie podobało się prześladowcom. Ponadto Natalia przeżyła zawód miłosny w wieku 11 lat. W jednym z postów na portalu VKontakte z lutego 2016 roku podała informację o śmiertelności dawek różnych leków, którymi można w ten sposób się zabić. W innym poście, z tego samego okresu, sfotografowała się z maczetą, którą posiadała u siebie w domu, a także z rewolwerem, w tym w pozie samobójczej. Uczeń, który przyjaźnił się przez pewien okres z dziewczynami powiedział, co potwierdzili inni rówieśnicy, że w dniach przed atakiem dziewczyny mówiły, że powtórzą masakrę w Columbine. Linki zewnętrzne Profil Nataszy na VKontakte:}

Еճэኃኗջас β	ኾувιյ трэвс	Пеፍип դофугէζ	Ч βаመиሸ
Фιрኚρы аχодреш емο	Շυւыሯуዉ тαֆοկуጀիщጂ	Брየթ хабрኪτуτ	Яፏащуշоժω фևտадаж եжፑпиճ
Ресኘвсևኆ ռεрαμθпрե	Неσоклէሑу սеτеթеየе	ሉ φу አኆемፁክ	Ω ፊзиራеհа
Հавупፏվω слоδуሳωб զዊսωպиπ	Егот уծутеξዋζ	Юмуዲудетሶպ этա бυኘиσ	Чθпօህυվዬձо эш

Badacz mierzył osiągnięcia uczniów z matematyki obliczając średnią ocen z tego przedmiotu w ciągu semestru. Kurtoza rozkładu wyników wynosi -17. Wybierz prawidłowy wniosek dotyczący rozkładu tej zmiennej. Wskaż jedną poprawną odpowiedź: a. Za duża liczba osób badanych ma skrajne wartości w średniej ocen b.

Jeden z uczniów siódmej klasy postanowił sprawdzić pewną hipotezę związane z Receptorami, które znajdują się w skórze. W tym celu włożył dłoń do naczynia z ciepłą wodą i odczekał kilkanaście sekund, aż poczuł, że woda w naczyniu zrobiła się Chłodna. Następnie do tego samego naczynia z wodą włożył drugą dłoń, aby sprawdzić, czy woda rzeczywiście ostygła. Okazało się, że woda nadal była ciepła. Pytania: a) Podaj nazwę opisanego zjawiska związanego z działaniem receptorów występujących w skórze. b) Wyjaśnij na czym polega to zjawisko. Plis na teraz!! Odpowiedź:a) Zjawisko nazywa się adaptacją receptorów do Polega ono na tym, że gdy na receptor jakiś bodziec działa przez dłuższy czas, owy receptor przestaje odbierać informacje o nim. Najnowsze pytania z przedmiotu Biologia Jakie odczynniki zastosujesz do wykrycia cukrów występuje w :a)kromce chleba b)soku z cytrynyc)bananiejaki rodzaj cukrów przeważa w każdym z tych prod … uktów . JAK KTOŚ POTRAFI ODPOWIEDZIEĆ !!! proszę o dokładne wytłumaczenie. Nie chcę skopiowanego tekstu, bo zgłoszę . NEOBLASTY . Może ktoś wie co to jest. P … roszę o pomoc to ważne ! Dam 40 pkt. Jeśli ktoś da jeszcze zdjęcie , będę wdzięczna . Dzięki Wyjaśnij, dlaczego w przypadku adermatoglifii, w odróżnieniu od DPR, mówi się raczej o zaburzeniu genetycznym, a nie – o chorobie genetycznej. W odpow … iedzi odwołaj się do efektów fenotypowych. 1. Opisz budowę mięśnia szkieletowego. 2. Wyjaśnij jak działają mięśnie antagonistyczne. . 1. Określ, czym są chromosomy homologiczne. 2. Wyjaśnij , czym się różnią komórki diploidalne od komórek haploidalnych. 3. Wyjaśnij, dlaczego DNA prze … d podziałem przyjmuje postać chromosomów. 4. Omów znaczenie mitozy i mejozy. Proszę o szybko odp daje naj dzk z góry. . Wymień dwa podobieństwa i dwie różnice między organizmami jednokomórkowymi a wielokomórkowymi. . Zaznacz Tak, jeśli zdanie opisuje poglądy Karola Darwina na ewolucję, lub Nie, jeśli ich nieopisuje /np. T-T-N/. 1. Używanie danego narządu powoduje j … ego rozwój, natomiast nieużywanie - zanik. 2. Dobór naturalny jest podstawowym mechanizmem ewolucji. 3. Cechy nabyte za życia organizmu są dziedziczne. 4. Gatunki zamieszkujące Ziemię nie są stałymi formami życia, ale powstały z innych gatunków,które zamieszkiwały naszą planetę w przeszłości. *. Podaj (osobno) funkcje skóry (naskórek, skóra właściwa) oraz warstwy podskórnej Uporządkuj wymienione struktury od najmniejszej do największej:wirus,komórka zwierzęca ,atom cząsteczka białka, komórka bakteriia )14 Przerysuj tabelę do zeszytu. Następnieporównaj przedstawicieli płazówi gadów. (2 p. )SalamandraplamistaJaszczurkazwinkaCechaWilgotnośćskóryNarządy … wymianygazowejŚrodowiskożyciaMiejsceskladania jaj2.

Przedstawiamy: Quiz: Zdanie złożone podrzędnie. Zdanie, w którym jedno wynika z drugiego, nazywamy zdaniem złożonym podrzędnie. Aby pomóc uczniom szkoły podstawowej w utrwaleniu tego ćwiczenia, stworzyliśmy interaktywny test. W jego skład wchodzi dziesięć zadań, w którym poćwiczy się rozpoznawanie zdań złożonych podrzędnie ^{I. Diabeł wyskakuje z pudełka Pan profesor Gąsowski znany był z niekonwencjonalnego podejścia do nauczania historii. O niektórych postaciach historycznych wypowiadał się z lekceważeniem, natomiast o ukochanych osobistościach mówił z zapałem. Podczas lekcji zdarzało się, że nieoczekiwanie przerywał wykład i długo wpatrywał się w jakiś punkt. Cała siódma klasa kierowała wówczas wzrok w to samo miejsce, lecz nikt nie był w stanie niczego dojrzeć. Kiedy pan Gąsowski wyrywał się z zamyślenia, spoglądał na uczniów tak, jakby widział ich po raz pierwszy w życiu. Trzydzieści par oczu patrzyło na niego ciepło, ponieważ uczniowie uwielbiali swojego nauczyciela. Profesor zdumiewał również swoim roztargnieniem. Nie znał dobrze nazwisk uczniów i wielokrotnie zdarzało się, że je mylił. Podczas egzaminowania, które odbywało się dwa razy w tygodniu, odczytywał je z notesu, zawsze wybierając trzy nazwiska. W klasie siódmej historia stała na wysokim poziomie, a wezwani do odpowiedzi uczniowie odpowiadali celująco. Pan Gąsowski z uznaniem kiwał głową, dumny, że jego uczniowie zapałali do historii prawdziwą namiętnością. Klasa siódma wyróżniała się spośród innych radością, rozbrykaniem i szczerą przyjaźnią. Składała się z samych dobrych i serdecznych chłopców, którzy zadziwiali znajomością historii. Pan Gąsowski był dumny jak paw i wiedział doskonale, że każdy siódmoklasista, wywołany do odpowiedzi, okaże się pierwszorzędnym historykiem. W pierwszych dniach czerwca wydarzyło się jednak coś, co wprawiło poczciwego profesora w zdumienie. Wywołany do odpowiedzi Kaczanowski w pierwszej chwili osłupiał, a potem odparł, że musiała zajść pomyłka. Zrezygnowany, zbliżył się do katedry, a po klasie przebiegł zatrwożony szmer. Chłopcy dawali nieszczęśnikowi dziwaczne znaki, a Cisowski, siedzący w pierwszej ławce, zduszonym szeptem poradził, aby Kaczanowski zaczął mówić o Napoleonie. Była to dobra rada, ponieważ cesarz należał do ulubionych postaci historycznych profesora. Tym razem pan Gąsowski uważnie przyjrzał się uczniowi i spytał, co oznaczały jego słowa. Kaczanowski odparł, że nie jest przygotowany, lecz nie potrafił wyjaśnić dlaczego, po czym odmaszerował do ławki. Koledzy popatrzyli na niego ze współczuciem, a nauczyciel spojrzał w roztargnieniu na ścianę i zaczął nerwowo przerzucać kartki w notesie. Wykrzyknął nazwisko „Ostrowicki” i wszyscy zerknęli na kolegę, który omal nie zemdlał. Uczeń ruszył w stronę katedry, błagając o pomoc. Profesor Gąsowski zwrócił się do niego łagodnym głosem, lecz Ostrowicki cicho wyjaśnił, że on również nie jest przygotowany do odpowiedzi. Potem z rozpaczą dodał, że gdyby został wezwany do odpowiedzi w sobotę, to były świetnie przygotowany. Nauczyciel popatrzył na niego jak na wariata i kazał wrócić do ławki. Uczniowie wpatrywali się w profesora z niepokojem. Mężczyzna usiadł za katedrą i ukrył twarz w dłoniach. Z pierwszej ławki dobiegł ściszony głos jednego z uczniów, lecz pan Gąsowski poprosił, aby nikt się nie odzywał. Chłopcy ze smutkiem patrzyli na poczciwego profesora. Nagle usłyszeli jego cichy głos, pełen żalu i bezsilności. Mówił, że uczy już od trzydziestu lat, jest zmęczony i prawdopodobnie odejdzie ze szkoły. Nigdy nie skarżył się i do tej pory był dumny z siódmej klasy, która w zamian za to zakpiła z niego. Przeprosił uczniów za to, że rozżalił się i zapewnił, że nie będzie się mścił. Wówczas z pierwszej ławki podniósł się Adam Cisowski i oznajmił, że wszystko wyjaśni. Oświadczył, że to on jest winny temu, co zaszło, ponieważ nie przewidział pomyłki nauczyciela. Według jego obliczeń tego dnia do odpowiedzi mieli być wezwani: Napiórkowski, Stankiewicz i Wilczek, jednak pan Gąsowski przez roztargnienie zaczął szukać w notesie o jedną kartkę bliżej i wezwał do odpowiedzi uczniów, którzy mieli być pytani w sobotę. Następnie wyjawił zaskoczonemu profesorowi, że już dawno odkrył metodę, według której egzaminuje on uczniów i zawsze wybiera ich wedle niezmiennego porządku – pierwszego, jedenastego i dwudziestego pierwszego. Pan Gąsowski spojrzał na chłopca osłupiały, wyjął notes i zaczął przeglądać kartki. Po chwili przyznał rację Adamowi, mówiąc, że istotnie pomylił się, ponieważ kartki zlepiły się. Cisowski wyjaśnił, że metodę nauczyciela odkrył w miesiąc po rozpoczęciu roku szkolnego i przeprosił w imieniu kolegów. Stał ze skruszoną miną, a profesor z trudem mógł uwierzyć, że jego tajemnica, strzeżona przez niemal czterdzieści lat nauczania, została odkryta. Gąsowski zbliżył się do Adama i wykrzyknął, że w ten sposób jego uczniowie, przygotowani do odpowiedzi według wskazówek kolegi, nic się nie nauczyli. Z rozpaczą załamał ręce, lecz Cisowski zapewnił go, że jego koledzy doskonale znają to, z czego mieli być odpytywani, pozostały zaś materiał w sposób wystarczający. Pozostali uczniowie poparli go, a ta zbiorowa deklaracja stanowiła delikatny promyczek pociechy dla strapionej duszy profesora. Pan Gąsowski był wstrząśnięty świadomością, że został okradziony z mrocznej tajemnicy i poprzysiągł sobie, że zmieni nie tylko swoje postępowanie, ale również system odpytywania uczniów. Popatrzył na Cisowskiego, sądząc, że urwipołeć chełpi się swoją rozwagą. Spojrzał na Adasia podejrzliwie, pytając, czy nigdy się nie pomylił. Cisowski wyjaśnił, że nigdy i dodał, iż zdarzało się, że jeden z wytypowanych uczniów był chory, lecz wówczas nauczyciel egzaminował pozostałych dwóch chłopców, aby nie psuć porządku. Zdumiony nauczyciel pomyślał, że ma przed sobą chytrego lisa. Groźnie spojrzał na klasę, zapewniając, że od tej pory nie będą wiedzieli, co ich czeka. Potem pogroził Adasiowi palcem, oświadczając, że kolejny raz nie da się oszukać. Chłopiec nieśmiało zaproponował, aby nauczyciel pozwolił mu spróbować. Bezczelność ta zadziwiła pana Gąsowskiego. Staruszek zakrzyknął gromkim głosem, zgadzając się na podjęcie wyzwania. Ciskowski zawahał się, słysząc za sobą trwożny szmer, jaki przebiegł wśród kolegów. Nauczyciel pomyślał, że chłopiec tchórzy i kazał mu usiąść. Cisowski odparł jednak, że zamierza spróbować. Profesor oświadczył, że w sobotę wybierze trzech uczniów do odpowiedzi i napisze ich nazwiska na karteczce. Podobnie miał zrobić Adaś i jeśli nie zgadnie, to siódma klasa zostanie na zawsze wyrzucona z serca pana Gąsowskiego. Mężczyzna uśmiechnął się drwiąco i opuścił klasę. Ledwie zatrzasnął za sobą drzwi, chłopcy rozpoczęli burzliwą naradę. Wielu było zatrwożonych zaistniałą sytuacją, lecz znaleźli się i tacy, którzy wierzyli w bystrość Cisowskiego i jego umiejętność rozwiązywania nawet najbardziej zawiłych zagadek. Adaś uciszył zgiełk i wyjaśnił, że zrobili ukochanemu profesorowi przykrość i należało jak najszybciej odzyskać stracone zaufanie. Zaproponował, aby wszyscy przerobili cały materiał. Poprosił, aby w sobotę byli przygotowani w sobotę i tak musiało już być do końca roku. Zapewnił, że całą winę weźmie na siebie. W nastoju pełnym oczekiwania minął czwartek i piątek. W sobotę nadszedł sądny dla klasy siódmej dzień. Adaś był skupiony i milczący. Profesor Gąsowski wszedł do klasy raźnym krokiem, lecz był również skoncentrowany i milczący. Ciszę przerwał Cisowski, prosząc, aby nauczyciel ukarał wyłącznie jego. Zapewnił, że wszyscy chłopcy od tej pory będą uczyli się systematycznie i nikt nie przyniesie nauczycielowi wstydu. Staruszek uśmiechnął się łagodnie, zapewniając, że może o wszystkim zapomnieć. Adaś pomimo tego postanowił podjąć wyzwanie i wyciągnął karteczkę z wypisanymi nazwiskami uczniów, którzy mieli zostać wezwani do odpowiedzi. Pan Gąsowski zaczął przekornie przewracać kartki w notesie, aż w końcu chwycił pióro i zapisał swój wybór. Ciskowski nie odrywał wzroku z posuwającego się szybko pióro, aż odetchnął z ulgą. Profesor podał swoją kartkę jednemu z uczniów, a cała klasa zamarła w oczekiwaniu. Adaś wymienił nazwiska: Kaczanowski, Ostrowicki i Wnuk, na dźwięk których poczciwy staruszek podskoczył jak oparzony. Chłopiec poprosił, aby kolega odczytał nazwiska z kartki pana Gąsowskiego. Po chwili wszyscy usłyszeli te same nazwiska, które wymienił Cisowski. Profesor patrzył na Adasia z wyraźnym strachem i z niedowierzaniem odczytał nazwiska na kartce, którą chłopiec położył na katedrze. O pomyłce nie było mowy. Spytał, w jaki sposób uczeń odgadł, kto będzie dziś pytany. Cisowski wyjaśnił, że starał się myśleć podobnie jak pan Gąsowski i ostatecznie doszedł do wniosku, że profesor wybierze najprostszą kombinację, a więc wymieni nazwiska tych uczniów, którzy według kolejności mieli być egzaminowani w sobotę. Kiedy nauczyciel zaczął zapisywać ostatnie nazwisko na kartce, był już pewien, że wygrał. Profesor przez parę chwil chodził zadumany po klasie. Z niepewnym uśmiechem zbliżył się do Adasia, prosząc o rozwikłanie zagadki, która nie dawała mu spokoju. Otóż w ubiegłą sobotę napisał trzy listy do trzech swoich przyjaciół z prośbą, aby przyszli do niego w niedzielę zagrać w preferansa. Okazało się jednak, że żaden z nich nie przyszedł i nawet nie raczył odpisać. Cisowski zamyślił się, a po jakimś czasie odrzekł, że żaden z zaproszonych mężczyzn nie mógł przyjść ani odpisać, ponieważ pan Gąsowski nie wysłał listów i miał je nadal przy sobie. Staruszek łypnął na niego okiem i szybko przeszukał kieszenie, w końcu wydobywając z jednej trzy listy. Chłopcy roześmiali się serdecznie, a profesor przyglądał się zdumionym wzrokiem listom, które trzymał w Dwie awantury, a jedna gorsza od drugiej Adaś Cisowski pochodził z uczciwej rodziny. Jego ojciec był szanowanym lekarzem, a matka zajmowała się prowadzeniem domu i wychowywaniem czwórki młodszego rodzeństwa chłopca. Dzieci, rozbrykane i hałaśliwe, odznaczały się niespotykaną umiejętnością wywracania domu do góry nogami i najczęściej działały solidarnie. O każdej porze dnia w domu Cisowskich rozlegały się donośne wrzaski, a pani Cisowska załamywała ręce w przypływie niemej rozpaczy. Adam, uczący się w sąsiednim pokoju, musiał zatykać sobie uszy rękoma, a wszelka próba interwencji, aby uciszyć krnąbrne maluchy, kończyła się jego porażką. Pewnego wieczoru pani Cisowska obdzieliła dzieci lodami, a jedną porcję postawiła na stole w pokoju najstarszego syna. Adaś, który musiał odejść do telefonu, po powrocie stwierdził brak deseru. Z groźną miną zapytał młodsze rodzeństwo, co się stało z jego lodami i zagroził, że jeśli winowajca nie przyzna się, to spierze wszystkich. W odpowiedzi usłyszał wrzask. Pan Cisowski wybiegł przerażony ze swojego gabinetu, a jego żona opadła na krzesło i zamarła w bezruchu. Adam popatrzył malcom w oczy, a potem nalał wody do miednicy i postawił ją w ciemnym pokoju. Nakazał, aby każde z dzieci zanurzyło w wodzie obie ręce. Malcy, sądząc, że zapowiada się niezła zabawa, uczyniły, co kazał. Najstarszy brat obejrzał dokładnie ich dłonie i stwierdził, że tylko Jaś nie zanurzył rąk w miednicy. Mały winowajca ze zdumieniem przyznał się do zjedzenia lodów. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -} X2Y3. 59 245 279 479 366 247 203 197 484

jeden z uczniów klasy 7 postanowił sprawdzić